Alice Springs, Uluru, Darwin, Flores en Bali

Hehe, daar zijn we weer. Het heeft even geduurd, maar de afgelopen weken hebben we het behoorlijk druk gehad. Nu eindelijk weer tijd om een lang verhaal te schrijven.

Woensdag 4 mei
Vanochtend 4.30 uur de wekker. Om 5.30 werden we door een bus naar het vliegveld gebracht. We gaan vandaag naar the Outback (Alice Springs). Tijdens de vlucht zagen we alleen maar een rode woestijn en vele rotsen onder ons. Dit is weer eens wat anders dan alle stranden. We hadden nu een half uur verschil met Cairns.
Rond 10.30 uur stonden we weer op de vaste bodem. We werden onthaald door een hele vriendelijke taxichauffeur, die ons van alles vertelde over Alice Springs. Zelfs even uit de auto gesprongen, om de vogels met de mooie kleuren aan ons te laten zien. We kregen te horen dat het hier misschien maar 2 dagen in het jaar regent, en de rest van het jaar alleen maar droogte en warmte. Dit kunnen we wel gebruiken, we waren nu toch al aan het mooie weer gewend. We werden vlak bij ons hostel uit gezet, dit zat vlak bij het 'centrum'. We hebben onze spullen gedumpt en zijn even naar het centrum gegaan. The outback is 1 van de plaatsen waar de meeste aboriginals leven. De aboriginals zijn de eerste inwoners van Australie. Ze leven niet meer zoals jaren geleden, maar leven meer zoals de westerse cultuur. Ze zijn makkelijk herkenbaar aan hun bijzondere gezichtsvormen en oude kleding.
Het centrum stelde niet heel veel voor, de mode loopt hier in tegenstelling tot de oostkust een beetje achter. We hebben wat rondgelopen en de aboriginals bekeken, en zijn weer naar het hostel gegaan, voor een duik in het zwembad en om te zonnebaden. We hebben de hele middag nog lekker bij het zwembad gelegen.
's Avonds wilden we nog even wat eten in het centrum, we voelden ons op straat niet geheel prettig. We weten niet of het helemaal veilig is om hier als 2 dames 's avonds te lopen. We hebben wat gegeten en zijn snel weer teruggegaan naar het hotel. De spullen alvast weer gepakt, morgen weer vroeg op.

Donderdag 5 mei
Om 5.00 uur stond de bus voor ons klaar om dan echt de woestijn in te gaan. Het was nog erg donker, en onze ogen nog half dicht. We hadden nog 6 mensen mee in de bus, waar we de komende 3 dagen mee op moeten trekken.
Gelukkig werd ons nog een slaap van 2 uren gegund. Na een rit van 5 uren kwamen we aan in Uluru. Ondertussen nog een aantal stops gehad bij een art gallery van de aboriginals, een zoektocht naar brandhout en het allermiddelste punt van Australie. We kwamen aan op een camping. Het eerste wat ons opviel waren de vele muggen, waar we helemaal gek van werden. In de zomer moeten het er nog veel meer zijn, zei onze tour guide. Dan kun je je mond niet eens openen, zonder dat ze er in vliegen. Wij hadden dus eigenlijk nog geluk, wat je maar geluk kunt noemen...
Gelukkig was onze picknick plek wel helemaal afgeschermd van de muggen. We hebben hier lunch gehad en zijn daarna naar een informatie centrum van de aboriginals gegaan. Onze gids had er al veel over verteld, maar hier konden we nog extra informatie krijgen. Het was allemaal erg interessant, maar we hebben niet alles helemaal duidelijk kunnen begrijpen. Ons gevoel van gisteravond in Alice Springs blijkt wel waar te zijn. Onze gids vertelde ons dat het inderdaad niet geheel veilig is. Veel criminaliteit en drankgebruik onder de aboriginals.
We zijn verder gereden naar Ayers Rock. Dit is een grote rots, waar vroeger de aboriginals hebben geleefd. Gedurende de dag veranderd de kleur van de rots door het zonlicht en schaduw die er op komt. Helaas hadden wij vandaag geen geluk, want het was bewolkt. We hebben een wandeling langs de rots gemaakt en kregen allemaal verhalen te horen van onze gids over hoe de aboriginals vroeger geleefd hebben. Aan het einde van de dag ging ons geluk echt op, het begon te regenen. Onze gids was helemaal blij, want we zouden nu toch wel iets bijzonders zien, wat bijna niemand ziet.... een waterval van de rots. Dit bijzondere moment hebben we dus toch nog mee mogen maken. Gaf de regen toch nog iets positiefs. Na een half uur in de regen hadden we het wel gehad. Snel in de bus, afdrogen en naar de camping. We mochten alvast lekker douchen, terwijl onze gids eten ging koken. Op het menu; pasta bolognese met kangaroo vlees. En dit was best nog wel in te nemen.
Het plan was om vandaag in een swag (open tent) te slapen onder een prachtige sterrenhemel, maar de regen verstoorde dit plan. Het werd slapen in een bed in een grotere tent. Het heeft de hele nacht nog geregend.

Vrijdag 6 mei.
Om 6.30 uur zaten we al in de bus richting het national park om hier de opgaande zon te zien. Helaas liet de zon zich vandaag weer niet zien. Het uitzicht was wel heel mooi, we konden de Ayers rots en een andere grote rots zien. We zijn verder gereden naar 2 bergen, waaronder Olga Mountain en nog een andere. Er zat een grote klif tussen deze 2 bergen. Het zag er erg mooi uit. Na een wandeling van een uur hadden we het wel even gehad. We zijn lekker gaan slapen in de bus. 2 jongens van onze groep deden een wandeling van 3 uren, hier moesten we toch nog op wachten. Nadat we de jongens opgepikt hadden, zijn we weer naar de camping gegaan, spullen gepakt en richting Kings Canyon gereden. Onderweg nog bij een erg afgelegen dorpje lunch gehad. De rit duurde wel weer 4 uren. Onderweg moesten we nog weer hout zoeken voor het kampvuur. In de namiddag zijn we aangekomen op onze camping/kamelen boerderij. We worden vriendelijk onthaald door Nathan, hij werkt hier. We werden naar onze kampeerplek gebracht en slapen vannacht in een swag. We hadden de spullen (gelukkig) net binnen, of het begon alweer te plenzen. Het vuur was nog niet eens aan (al dat hout zoeken voor niets geweest). Het water kwam met bakken uit de hemel en duurde nog de hele avond/nacht/volgende dag. Het slapen in een swag zou nu dus weer niets worden. We moesten op zoek naar een nieuwe slaapplek. Dit zou in 1 van de grote keukens worden. We hadden onze swags al uitgestald in de grote keuken samen met de andere 6 mensen van onze groep.
Na het klaarmaken van alles, zijn wij gaan helpen met koken. Dit blijkt voor sommige mensen uit onze groep (2 Duitse jongens) niet vanzelfsprekend. Ze hebben tijdens deze rit de handen nog niet uit de mouwen gestoken. Erg jammer. Na het eten is het onze gids met de hulp van Nathan toch gelukt, om een vuurtje in de regen te maken. Rond 21.00 uur ging iedereen naar bed. Hier hadden wij nog geen zin in. We hadden als enige van de groep drank gekocht. Dit hebben we even meester gemaakt met Nathan en onze gids. We hadden geen zin meer om door de regen naar de andere groep te gaan, om daar te slapen. Dus hebben we ons bedje maar klaar gemaakt waar onze gids slaapt. Beide maar met de swag op de tafel door ruimte gebrek, omdat Nathan vannacht ook bij ons in de keuken slaapt. We hebben een erg gezellige avond gehad.

Zaterdag 7 mei
5.30 werden we alweer gewekt. Helaas hoorden we de stromende regen al op het dak vallen. De camping lag vol water. We moesten eerst nog afwachten of we de weg op konden. Omdat het hier bijna nooit regent, wil de grond het water moeilijk opnemen. De kans was groot dat de wegen afgezet waren. Maar we kregen groen licht, op naar Kings Canyon. Aangekomen daar bleek dat we een tocht van 6.5 km door de rotsen/bergen moesten maken. Dit zou wel 4 uren duren. Normaal was dit geen probleem geweest, maar nu in de regen was dit niet zo leuk. We waren ook de enige in het gebied die deze wandeling gingen maken. We moesten een zware tocht bij rots/berg omhoog maken. Dit waren geen normale trappen, maar natuurlijke trappen. We hebben ons beste beentje maar voor gezet. Het uitzicht was wel prachtig. De watervallen die we konden zien, waren ook erg bijzonder. We hebben een super mooie tocht over de rots gemaakt. Onderweg moesten wij stoppen. De rest van de groep moest doorlopen. We hebben gisteravond, met een beetje drank op, een te grote mond gehad. We zouden wel even naakt op de Kings Canyon staan.. Maar nu in de regen en de kou lijkt het ons niet zo'n goed idee. Topless wilden we dan nog wel. Al onze natte bovenkleding uitgedaan, en met het gezicht naar de rotsen toe, maakte onze gids een foto van onze achterkant. Wat een geluk dat het regende en er verder niemand was. Na deze positie maar snel onze natte en koude kleding aangedaan. We moesten nog ongeveer een uur lopen. Het einde was bijna in zicht, maar we moesten nog een rivier oversteken. Normaal is dit een gewoon looppad. Tot onze knieen in het water. Na 4 uren regen waren we tot het vel aan toe nat. Maar snel in de bus en proberen onze kleding nog te drogen. Het voordeel was dat het nog maar 11.00 uur was. We hadden nog de hele dag de tijd.
Onze gids wilde alvast weer gaan tanken voor de terugreis naar Alice Springs. Maar helaas stond er een bord op de weg, dat deze weg afgesloten was in verband met het water wat er op ligt. Onze gids zou even omkeren. Helaas zijn de wegen hier niet zo breed, dus kwamen we gelijk vast te zitten in de berm met onze bus. Iedereen uit de bus om stenen en hout te zoeken. Wielen uitgraven, bus met zijn allen duwen, maar de bus zakte alleen maar verder in de grond. En omdat we hier in the middle of knowhere zitten, hebben we geen mobiel signaal. Maar gelukkig heeft onze gids nog een nood telefoon. Er zou binnen een half uur iemand komen om ons los te halen. We hebben maar wat in de bus zitten wachten. Na een uur wachten kwam er eindelijk hulp aan. Ze hebben de wielen weer een beetje uitgegraven, touw aan de bus en maar trekken met de auto. Ook dit hielp niet, de bus was nu nog dieper vast komen te zitten. De mannen hebben goed hun best gedaan, alles weer uitgegraven, wij duwen en de auto weer trekken. Eindelijk kwam er beweging in de bus en konden we na bijna 2 uren weer verder rijden. Normaal was deze tijdsverspilling geen probleem, maar wij moesten deze avond om 19.15 uur onze greyhound bus in Alice Springs halen. De rit naar Alice Springs zou ook nog wel 5 uren duren. Snel naar de camping, met een rotgang alles opgeruimt, lunch klaargemaakt voor in de bus en weer super snel de weg op. Onze gids heeft er tegen aan gereden. De stops duurden nu maar 5 minuten en maar weer doorrijden. De tijd tikte wel door, de kilometers leken niet snel te gaan. Rond 18.50 uur moesten we nog wel 20 km rijden. We hadden nog geprobeerd te bellen naar greyhound, om te zeggen dat we er aan kwamen, maar dit nummer was niet in gebruik. Het was even nagelbijten, maar om 19.15 uur kwamen wij aan in Alice Springs. De bus stond er gelukkig nog. Wij in snelle draf naar de bus toe. Voor de neus van Jessler ging de deur dicht. Snel op het raam kloppen en de chauffeur wilde nog wel even open doen. We mochten gelukkig nog mee. We hebben snel de tassen uit de bus gepakt, afscheid genomen van de groep en maar weer in de volgende bus. Zoiets kan ook alleen maar ons overkomen. Opgelucht zaten we dan eindelijk in de bus.. De komende 24 uren hier maar vertoeven richting Darwin. Onderweg nog wel wat stops gehad en veel geslapen.

Zondag 8 mei
Na een lange rit zijn we vanmiddag rond 17.00 uur eindelijk aangekomen in het warme Darwin. We hadden gelukkig al wel een slaapplek voor vannacht. We konden vandaag dus niet zoveel meer doen. Onze natte, vieze was konden we eindelijk schoonmaken. Zelfs de schoenen hebben nog even de binnenkant van de wasmachine gezien. Ze waren drijfnat en hadden bijna al het zand van de woestijn meegenomen. We zijn nog even uit eten geweest en zijn maar weer op bed gegaan. Morgen weer vroeg.

Maandag 9 mei
Om 6.30 uur werden we opgehaald door een grote 4WD bus. We gaan weer een tour maken van 3 dagen in het Kakadu National Park. Onze gids is een crocodile dundee achtig figuur; Gordon. Hij had zijn survival kleding al aan. Onderweg moesten we nog wat mensen oppikken. Tot nu toe leek de groep al heel leuk. We kregen al wat informatie over het park en dat we goed moesten drinken. De temperatuur was buiten behoorlijk hoog. We waren nu drijfnat van het zweet in plaats van de regen. Onderweg ook nog wat stops gehad. Een lunch in de bush bush. Ook hier waren de muggen weer aanwezig, maar gelukkig niet zo erg als in de woestijn.
Onze eerste activiteit was krokodillen en vogels spotten. We gingen met zijn allen in een boot. Een gids vertelde ons van alles over de vogels, planten en de krokodillen. We hebben 1 krokodil in het water gezien. Vele vogels gespot en nog planten gegeten die vroeger ook door de aboriginals werden gegeten. Mooie tocht gehad.
We zijn weer verder gereden naar een wandelroute langs allerlei rotsen. Hier waren nog schilderingen op de rotsen te vinden van de aboriginals vroeger. Onze gids vertelde hier van alles over. De tocht was mooi, maar erg warm. Na een uur lopen zijn we weer in de bus gestapt naar een billabong (meer). In dit gebied zitten krokodillen, we mochten dus niet te dicht bij het water komen. Het uitzicht was hier prachtig, we konden de rots van ver zien, die we net van dichtbij hadden bekeken.
Het werd al redelijk laat, dus zijn we richting de camping gereden waar we de komende 2 nachten zouden verblijven. Dit was alweer in the middle of knowhere. Er was wel een wc/douche hok aanwezig, hier we moesten we 5 minuten voor lopen. Dit was niet zo'n probleem, maar in het donker was het hier ook erg donker. En Aukje haar grote angst was hier ook aanwezig... de kikkers. Dus alleen naar de wc zou hem niet worden. We hadden een aantal slaaphokken tot onze beschikking. Het waren een soort tenten met een dak er op en de zijkant was van muggennetten. Er zaten wel bedden in. Voor het donker werd moesten we eerst nog hout gaan zoeken. Daarna kregen we een hele survivaluitleg van Gordon over hoe te overleven in de bush bush/jungle. Of sowieso als backpacker. Nou, dan zijn wij geen echte backpackers hoor. En velen met ons waarschijnlijk. Het belangrijkste wat we bij ons moeten hebben is een zakmes, wij vinden dat dit een paspoort is. Hij liet ons de belangrijkste dingen zien die we bij ons moeten hebben; vuilniszak, zakmes, stalen drinkfles, vuurstaal, warmte kleed, licht, kompas + spiegel etc. Daarna liet hij op verschillende manieren zien hoe je vuur moet maken. Wel leuk om dit mee te krijgen. Na deze uitleg mochten wij gaan douchen, Gordon ging alvast met het eten bezig. Het douchen bracht ook nog wel wat problemen met zich mee, want er zat een kikker in 1 van de douche hokjes. Eerst alle hokjes maar goed inspecteren. Het is hier zo warm, dat we gelijk al weer zweten na het douchen. En ook ons volgende probleem kwam er aan; steekvliegen. Na de 'verfrissende' douche stond het eten voor ons klaar. Steak met een heerlijke salade. En ook voor nu stond ons iets nieuws te wachten; krokodil. Ook dit was best wel in te nemen, heeft veel van kip. Na het eten zijn we nog even bij het vuur gaan zitten. De lange kleding moest al wel aan, niet omdat het koud werd, maar voor de muggen. De Deet stond ook al klaar. Helaas heeft dit niet mogen baten, we voelden de muggen door onze kleding heen steken.
En daar begon ineens de regen. Eerst nog een beetje motregen, maar al snel werd het al meer. We zijn snel binnen gaan zitten. Gordon vertelde ons allerlei verhalen over krokodil aanvallen. We zijn snel door de regen naar de washokken gegaan, helaas brand het licht hier niet meer na 22.30 uur. We moesten ons in het donker klaar maken. Daarna maar snel op bed. Zo nu en dan was het licht in onze tent door de heftige onweer en flitsen.

Dinsdag 10 mei
We werden alweer vroeg wakker gemaakt, helaas regende het nog steeds. De plannen zouden dus vandaag wijzigen. Gordon vertrouwde er wel op dat het vandaag droog zou worden. Helaas zagen wij dit na 3 dagen regen in de woestijn, waar het al nooit regent, niet meer zitten. We zijn naar een museum van de aboriginals gegaan, om hier de regen af te wachten. Het was erg interessant, veel informatie die wij ook begrepen. We hebben hier wel 1.5 uur omgelopen. Onze groep vond het erg leuk. Na deze informatieve ochtend zijn we bij een aboriginal vrouw gaan zitten. Zij was rieten kleden aan het maken. Erg mooi om dit te zien. Ze nodigde ons uit om een eigen armband te maken. Alle dames van de groep + Gordon waren aan het vlechten. Hier konden we onze tijd wel verdoen. Rond 11.30 uur moesten we dan toch echt weg. We stapten naar buiten en er was een wonder gebeurd. Het was droog en de zon begon er door te komen. We zijn in de bus gestapt en moesten nog een eind rijden. We kwamen bij een park aan. We moesten de bikini aantrekken en nog een heel stuk door het bos/oerwoud lopen. De paden lagen vol met water. Schoenen steeds aan en uit, zodat ze niet nat werden. We moesten een rivier doorkruisen, over rotsen heen lopen. En we kwamen uit bij een prachtige waterval. Hier zat nog een heel meer bij. Iedereen de kleding uit en snel verkoeling in het water zoeken. Het water was niet eens zo heel koud. We hebben heerlijk allemaal gezwommen. Na deze duik hebben we hier geluncht en zijn we weer wat opgedroogd. We moesten de hele tocht nog terug maken naar de bus. De rivier weer oversteken, over rotsen lopen. Maar het was het allemaal waard.
De temperatuur begon al snel weer te stijgen. Rond 15.00 uur zijn we weer in de bus gestapt. We moesten nog ongeveer een uur rijden naar onze camping. We hebben vast hout gezocht, vuur aangemaakt en naar een uitkijk punt gereden. Dit was bij een klein meer. Er was hier een man aan het vissen. Hij had net een krokodil van erg dichtbij gezien. Dus als we geluk hadden, zouden wij ze ook zien. In de verte konden we wel 2 krokodillen zien zwemmen. We kwamen hier eigenlijk voor de ondergaande zon. Om 18.00 uur is de zon ook al echt onder en wordt het erg snel donker. Het was super mooi om te zien, maar de krokodillen waren ook erg interessant. Gelukkig na een hele tijd wachten kwam de krokodil voor ons poseren. Hij kwam erg dichtbij, en heeft nog net onze teennagels niet geknipt. We zijn blij dat we dit maar weer meegemaakt hebben. Na een dik uur zijn we we richting de camping gegaan. Er was nu ook een andere groep die hier bij ons zou slapen. We hebben met zijn allen rond het kampvuur gegeten.
Het was niet zo'n prettige zit, want we voelden, ondanks de lange broek, dichte schoenen en lang shirt de muggen alweer prikken. We hebben het maar even volgehouden. Daarna maar op bed gegaan.

Woensdag 11 mei
Vanochtend weer vroeg gewekt. Helaas hebben we niet zo'n goeie nacht gehad. Erg veel jeuk gehad. Bij het ontwaken schrokken we van onze benen, rug en armen. Er zaten wel bijna 3000 muggenbulten per persoon op onze lichamen. We trokken hiermee goed de aandacht. We waren vreemd genoeg ook de enige van de groep die dit zo extreem hadden. Een gewone mug die op de benen zat was al niet te verdragen. De hele dag hebben we lekker zitten te krabben. Er was bijna geen normaal stukje huid meer over.
We hebben de spullen gepakt en zijn richting een park gegaan. Hier waren weer allerlei rotsen met de tekeningen van de aboriginals er op. Onze gids vertelde hier weer veel verhalen over, maar we hadden niet zo veel zin om alles nog aan te horen. Na de verhalen zijn we een hoge rots opgeklommen. Ook vandaag was het weer erg warm. We hadden een super mooi uitzicht over een groot gebied. Hiier zijn filmopnames geweest van Crocodile Dundee. Na deze wandeling zijn we een plekje in de schaduw gaan zoeken voor lunch. We moesten helpen met alle spullen schoonmaken. Dit keer hadden we een super groep die met alles hielp. We waren dan ook snel klaar. We hebben erg leuke dagen met de groep gehad. Na de lunch zijn we nog een stuk gaan lopen langs een rivier, hier zaten ook weer krokodillen in het water. We hebben ze nu niet gezien. We moesten een stukje door de bosjes, waar erg veel steekvliegen zaten. Hier hadden Jessler en Aukje niet zo veel behoefte aan. Ze zaten ook alleen maar op ons. Ons Friese bloed was erg aantrekkelijk.
We zijn in de bus gestapt voor nog een lange rit terug naar Darwin. Onderweg nog weer een aantal stops gehad, waaronder een plek waar een bosbrand was. De natuur heeft deze branden nodig, zodat alles weer opnieuw kan groeien. Boven dit vuur vliegen allerlei vogels, die zo de vluchtende dieren kunnen pakken.
De rit duurde nog wel 4 uren. We hebben iedereen afgezet in Darwin. Voor ons weer een strakke planning. Onze vlucht naar Bali zou om 21.00 uur vertrekken. We waren dit keer om 19.00 uur op het vliegveld, gelukkig iets meer speling dan de vorige keer in de bus.
Aangekomen bij het vliegveld bleek onze vlucht veranderd te zijn naar 00.45 uur. We hebben maar wat gerelaxt op het vliegveld en konden niks anders doen dan wachten.

Donderdag 12 mei
Vannacht om 3.00 uur aangekomen in Denpasar Bali. Het tijdverschil met Nederland is nu 6 uren. Gelukkig hadden we al een hotel. Minke had dit voor ons geboekt, dus we hadden geen idee waar we terecht zouden komen. Minke, we zijn je erg dankbaar. We wisten niet wat ons overkwam! We kwamen aan in een super deluxe hotel. Alles zag er erg mooi uit. En aangekomen op onze kamer konden we onze ogen niet geloven. 2 lekkere bedden, een luxe hotel kamer en een eigen wc + douche. Na al die weken stapelbedden, campings, tenten zonder bedden, hostels en kamers delen waren we dit echt niet meer gewend. We hebben een heerlijke douche genomen en zijn lekker op bed gegaan. Heerlijk uitgeslapen tot 10.00 uur. Beneden stond ons een heerlijk ontbijt te wachten. Alles was zo luxe. We konden alles krijgen. Allerlei rijstgerechten, broodjes etc. We hebben heerlijk gegeten. We wilden alvast een vlucht regelen naar Flores. Dit kon niet via internet. We hebben een reisbureau in Kuta gebeld en moesten daar heen gaan om een vlucht te boeken. We moesten 30 minuten met de taxi naar Kuta. We zagen hier buiten veel toeristen. Voor 60 euro totaal hadden we een vlucht voor de volgende dag naar Flores geboekt. Het is een eiland wat nog niet heel erg in trek is bij de toeristen.
Na het regelen zijn we bij een spa naar binnen gestapt. Er stond ons een heerlijke massage van 90 minuten te wachten, gevolgd door een manicure en pedicure behandeling. Na al deze drukke weken hadden we wel even zin om niets te doen en lekker te genieten. We zijn heerlijk relaxt weer naar buiten gestapt. De dames moesten wel erg lachen om onze muggenbulten. We worden gewoon nagekeken op straat.
Na de massage nog wat gegeten en weer met de taxi naar Denpasar. Ook dit keer hadden we weer een chauffeur die ons af probeerde te zetten. We hebben voet bij stuk gehouden en zijn voor de prijs die wij wilden naar het hotel gegaan. Waarschijnlijk nog teveel betaald, maar de chauffeur was chagrijnig.
We hebben onze tas maar weer ingepakt. Voor de jeuk hadden we gelezen dat honing of tandpasta helpen tegen de jeuk. Aukje onder de honing en Jessler onder de tandpasta. Dit heeft van korte duur geholpen. Aukje heeft niet zoveel kunnen slapen van de jeuk. Jessler was er beter van af.

Vrijdag 13 mei
We werden vroeg door een shuttlebus naar het vliegveld gebracht. We hadden een iets 'rustigere' route door Denpasar. Ook hier is het erg druk op straat, overal scooters en mensen. Om 10.00 uur hadden we een vlucht naar Labuhan Bajo op Flores, dit duurde ongeveer een uur. We kwamen aan op een heel klein vliegveld. De mensen wilden ons gelijk allemaal naar het hotel brengen. We verblijven 1 nacht in een hotel wat gerund wordt door Nederlandse vrouwen. Hier aangekomen zag het er prachtig uit met een mooi uitzicht. We hadden ons eigen kleine bungalow met uitzicht op de zee en de vele kleine eilanden en bergen in het water. We hebben gelijk een tour geboekt met een local van het eiland voor de komende 5 dagen. We moesten alleen nog betalen, maar dit kon niet met de credit card. Aukje maar mee achterop de scooter naar het dorpje om te pinnen. Gelijk even langs de apotheek gegaan voor wat goeie zalven. Jessler heeft maar een duik genomen in het zwembad. De dames van het hotel vermoedden dat we door zandvlooien zijn gebeten. We hopen nu het wondermiddel te hebben gevonden en geen tandpasta of honing meer hoeven te gebruiken. Na al het geregel zijn we lekker in het zwembad gaan liggen. Het was erg warm en zo nu en dan regende het even. Hapje eten en op bed.

Zaterdag 14 mei
Na een goed ontbijt stond onze local om 7.00 uur al klaar om ons naar de haven te brengen. We zouden vandaag een boottocht maken naar het eiland Rinca. Er lagen allerlei oude houten vissersboten in de haven. 1 daarvan was van ons. Labuhan Bajo is een klein vissersdorpje, met natuurlijk heel veel mensen op straat. We hadden vandaag 1 schipper, 1 hulpje en nog een jonge meid met ons mee die Engels leerde. We zijn de haven uitgevaren verder de zee op. Gelukkig was dit niet een ruige zee. Ook nu hadden we weer een heel mooi uitzicht. Overal om ons heen waren kleine eilanden. Het water was mooi blauw en het weer was super lekker. Na 2 uren varen kwamen we aan bij Rinca. We werden ontvangen door een aantal gidsen, die ons het eiland zouden laten zien. We moesten natuurlijk eerst nog betalen. De komodovaranen leven op dit eiland. Het zijn grote hagedis soorten. Ze leven alleen maar op Rinca en Komodo. Deze dieren zijn levensgevaarlijk, ze kunnen een mens doden. Vandaar dat we met een gids over het eiland moesten. De wandeling was erg mooi, maar zeer warm. We kwamen gelijk al een groep van 12 komodovaranen tegen. Ze lagen heerlijk met elkaar in de schaduw. Er is altijd 1 mannetje met vele vrouwtjes. We konden goeie foto's maken. We hebben een mooie wandeling over een stuk van het eiland gemaakt. Ondertussen nog een aantal apen gezien en nog een jonge komodovaraan. Deze was 2 jaar oud. Ook hadden we nog een prachtig uitzicht over Rinca + de zee.
Na een wandeling van een uur waren we weer terug. Er waren nog 2 jongens die een enquete van ons afnamen. Als dank kregen we een wit poloshirt met Indonesie er op. Geen idee wat we hiermee moesten.
Na de tocht zijn we weer de boot opgegaan. We hebben weer een mooie tocht gemaakt naar een klein eilandje. Onderweg kregen we een heerlijke lunch; noodles, rijst, vis en salade.
Na 1.5 uur varen waren we bij het eilandje. Het was tijd om te zwemmen en te snorkelen. De flippers maar aan, duikbril op en het water in. Onder water prachtig gekleurde vissen en mooi koraal gezien. We hebben heerlijk een uur rond gedobberd in het water. Rond 16.00 uur weer terug naar het vaste land. We zagen 1 grote grijze wolk over Labuhan Bajo. Aangekomen daar regende het verschrikkelijk. De mensen hier lijken het niet erg te vinden. Kinderen spelen in hun nakie op straat en spelen met het waren. Onze gids stond alweer voor ons klaar. We moesten onze tas ophalen bij het hotel, omdat we nu in een ander hotel slapen. Onderweg kwamen we nog een voetbalwedstrijd tegen. Het was een veld met alleen maar modder en vele toeschouwers. Iedereen stond op de weg en de scooters stonden overal.
We hebben onze spullen gedumpt en zagen tot onze grote schrik dat we geen wc papier hadden. Het is in Indonesie heel normaal om water te gebruiken in plaats van wc papier. Wij zijn dus eerst maar even naar de winkel gegaan. Wij willen liever niet hier aan meedoen.
We hebben nog even wat gegeten en over de straat gelopen. Het was erg druk met mensen. Overal nog kinderen op straat die zich vermaken met bijna niets. Het was nog weer erg warm op straat. Op straat hoorden we ook de gebeden van de moslims, en aan de andere kant van de straat waren de katholieken bezig met hun liederen.

Zondag 15 mei
Om 7.00 uur stond onze gids voor de komende 4 dagen alweer voor ons klaar. We zullen een hele route afleggen over het eiland. In de kerken was het al erg druk. Deze starten 's ochtends al om 5.00 uur en gaan zo de hele ochtend door. Dit omdat er anders niet genoeg ruimte voor iedereen is. We reden Labuhan Bajo uit. Overal op straat zagen we mensen, scooters, auto's, honden, katten, koeien, geiten en kippen. Alles rijd maar wat door elkaar heen. Iedereen leeft op straat. Hier konden we al zien dat de mensen wat armer waren. Ze hadden kleine huizen. Overal liepen kinderen langs de weg. Onderweg een aantal stops gehad om foto's te maken. Onze eerste echte stop was bij een klein huisje. Ook hier moesten we betalen om met een gevaarlijke natuurlijke trap omhoog te gaan naar een uitkijkpunt. Hier hadden we het zicht op een spinnenwebrijstveld. We konden de mensen op het land zien werken. Het zag er vanuit hier erg leuk uit. Hier nog maar even naar de wc, alhoewel dit uit een gat in de grond bestaat. Op Flores zijn ze nog niet echt gewend aan alle toeristen. Dus wij moesten ons maar even aanpassen. We zijn weer verder gereden naar Ruteng. Hier hebben we wat gegeten. Overal op straat werden we aangekeken. Iedereen zei tegen ons Hello Mister. Dit is waarschijnlijk het enige Engels wat ze op school leren. We hadden ondertussen besloten dat we de laatste week alleen nog naar Bali wilden. Eerst was ons plan om ook nog naar Lombok te gaan, dit zou iets teveel worden. Nu een week activiteiten en de laatste week lekker genieten.
Onderweg veel rijstvelden gezien. De weg naar Bajawa was prachtig. Het waren alleen maar S bochten langs alle bergen. We konden hierdoor niet snel rijden. We hebben naar Bajawa ongeveer 6 uren in de auto gezeten. Rond 16.00 uur in Bajawa aangekomen. Ons hotel zag er prima uit. We hadden het uitzicht op een mooie vulkaan. We hebben niet veel meer gedaan. Ons klaargemaakt en onze gids heeft ons naar een restaurant gebracht. Het werd hier al snel koud toen de zon onderging. We hebben wat gegeten en zijn teruggegaan naar het hotel. De polo's die we eerder hebben gekregen hebben we aan een jongen van het hotel en aan de gids gegeven. Ze waren hier erg blij mee en waren ons zeer dankbaar.

Maandag 16 mei
Vanochtend al weer vroeg klaar staan. We kregen ontbijt in het hotel. We zijn richting Bena gereden. Een klein traditioneel dorpje, ongeveer een uur rijden vanaf Bajawa. De mensen wonen hier in hele apart gemaakte huisjes. De vrouwen weven allerlei sjaals en verkopen dit. Ook wordt hier veel cacoa en andere kruiden verkocht. Het was erg leuk om dit te zien. De mannen en vrouwen slapen hier apart van elkaar. De mensen hebben hier een bijzonder leven en het is een echte toeristen trekker. Nadat we dit hebben bekeken zijn we richting de hottsprings gereden. In sommige tuinen van mensen liggen grote grafstenen. Hier liggen familieleden begraven. Ook weer zoiets bijzonders. Onze vraag aan de gids was, wat alle honden op straat doen. Deze worden dus opgegeten door de mensen. Waaronder ook katten, apen, koeien etc. Rond 11.00 uur kwamen we aan bij de hottsprings. Het was hier lekker rustig, en zeer warm. Het water is ongeveer 40 graden. Het zijn natuurlijke hottsprings en het is niet een zwembad vorm. Er zaten een aantal watervallen. Hier kwamen we nog een Nederlandse man tegen. Leuk mee gesproken. Hij laat hier een huis bouwen. Hij doet vele goeie dingen voor de mensen in de omgeving, omdat de meesten best wel arm zijn. Leuk om zijn verhalen te horen.
Na 2 uren gebadderd te hebben zijn we weer naar de auto gegaan. Onze gids wachtte al op ons. We hebben bij een local tentje nog wat noodles gegeten. Het was nog ongeveer 2 uren rijden naar Bajawa. We hebben nog weer bij een andere local wat rijst en groenten gegeten. Hopen dat dit goed komt met onze Westerse darmen.
We waren al redelijk vroeg bij ons hotel. Sinds een aantal dagen hadden we weer even Wifi. We hebben alvast wat hotels geboekt en hadden even lekker de tijd voor ons zelf. 's Avonds moesten we alweer klaar staan en zijn we met onze gids gaan eten.. raad het eens; rijst.

Dinsdag 17 mei
Om 7.00 uur moesten we alweer weg. We zouden vandaag richting Moni, ook een groter dorp. Onderweg hadden we een route langs de zee. Hier is een strand waar blauwe stenen liggen. Dit is de enige plek in de wereld waar dit het geval is. We zijn even uitgestapt, de mooie stenen bekeken en onze zakken schaamteloos goed gevuld. Leuke souvenir voor thuis. Ook reden we langs stranden met zwart zand. Erg bijzonder. In de periode dat wij er nu zijn is er voor het eerst een tour de Flores. Dit is een hele fietstocht over het eiland. Niemand weet precies waar en wanneer de tour langs komt, maar iedereen is aan de kant van de weg bezig om alles schoon en netjes te maken. We zagen dus vele mensen aan de kant van de weg. Dit gaat wel op een Indonesische manier (langzaam).
Na onze lunch hadden we een hele route in de bergen. Ook weer een prachtige tocht over kleine smalle wegen. Wonder boven wonder gaat bijna alles hier goed met her verkeer. We kwamen uit bij Kelimutu. Dit is een zeer hoge berg. Als we geluk hadden, konden we 3 meren zien. We moesten een hele tocht omhoog lopen. Dit was nog best wel zwaar in de hitte. Maar het uitzicht was mooi. En we hadden geluk, er waren bijna geen wolken, dus we konden alle 3 de meren zien. 1 was groen blauw, de ander blauw en nog 1 donker rood. In de afgelopen jaren zijn de kleuren al vaak veranderd en ook gedurende de dag veranderen de kleuren. We hebben heerlijk aan de top van de berg genoten van het uitzicht. Na een uur zijn we weer teruggelopen en richting ons hotel gegaan. Ook dit was weer basic. Helaas was de eigenaar niet zo leuk. Dit hadden we al op internet gelezen. Het gaat allemaal om geld.
Er waren al 2 weken geen mensen meer in dit hotel geweest. Maar gelukkig waren er nu nog 3 Duitse mensen. We gingen 's avonds met hen uiteten. We hebben een erg gezellige avond met ze gehad.

Woensdag 18 mei
Ook vandaag weer vroeg. We zagen de kinderen in uniform alweer naar school gaan. De meeste kinderen komen hier te laat, maar nog erger, alle leraren komen nog veel later. De school begint om 7.00 uur, maar om 8.00 uur zie je nog wel mensen op straat lopen. Bijzondere mentaliteit. Onderweg zagen we allemaal mensen bezig met de versieringen voor de tour. Helaas zullen wij de tour niet meer zien, omdat we morgen weggaan. We zijn nog een keer gestopt om foto's te maken van de mensen die aan het werk waren op de rijsvelden. Maar in Maumere hadden we nog een veel leukere stop. We hadden gevraagd aan onze gids of we een ziekenhuis mochten bekijken. En dat mocht. Maumere is een wat grotere plaats, en onze eindbestemming. Ook het ziekenhuis is hier groot. We kwamen binnen bij de SEH. Iedereen zat ons met grote ogen aan te kijken, zusters en de patienten. De spullen zijn hier nog ouderwets, maar ondanks alles hadden we het veel erger verwacht. Het ziekenhuis zou best een goeie onderhoudsbeurt kunnen hebben, hygiene zou ook iets beter kunnen. Na uitleg wat we kwamen doen werden we hartelijk verwelkomt door het personeel. We mochten alles wel bekijken, maar natuurlijk geen foto's van de patienten maken. Iedereen wilde met ons op de foto. We hebben ook de radiologie, kinderafdeling, laboratorium en een chirurgie afdeling gezien. Er staan allerlei bedden in een grote zaal, zonder gordijnen ertussen. De bedden zijn oud, geen lakens op de matrassen. Het is erg warm in de zalen. Behalve als je meer betaald voor een VIP gedeelte. Natuurlijk lag hier niemand. Je hebt hier een goed bed en het is er koel. De patienten kwamen zelfs op de gangen om te kijken wat wij deden. We vonden het bere interessant om hier rond te lopen. Na dit leuke uitje zijn we maar richting ons hotel gegaan. Het was nog redelijk vroeg toen we bij ons hotel aankwamen. Het was onze laatste dag, dus we hebben afscheid genomen van onze gids.
Ons hotel was opzich prima. We hadden een heel mooi uitzicht op de zee, maar er was niet zoveel te doen. We hebben wel even een duik in het water genomen, maar konden niet lekker zonnen. We moesten ons maar vermaken tot we op bed konden. Het meeste personeel was opzich wel prima.

Donderdag 19 mei
Vanochtend voor de laatste keer vroeg de wekker. We moesten om 7.00 uur al inchecken op het vliegveld. We werden gebracht door een shuttle bus. Om 8.30 uur ging onze vlucht naar Denpasar, Bali. De vlucht duurde nu 2 uren. Rond 10.30 uur kwamen we aan in Bali. We moesten even op onze bagage wachten. Die van Jessler was er al snel, maar die van Aukje kwam nog maar niet. En ineens hield de bagageband op met draaien. En de tas van Aukje was er nog niet. We hebben snel door het raampje gekeken of we nog wat zagen liggen, maar helaas, geen tas. Gelijk maar naar de infobalie gegaan. Zij hebben nog voor ons gezocht, en hebben contact opgenomen met Maumere. Ze zouden kijken of de tas daar nog lag. Mocht dat zo zijn, dan zou het de volgende dag met de vlucht komen. We konden het ons niet voorstellen, het vliegveld was zo klein, hoe kun je daar iets kwijtraken. Maar goed, we hebben formulieren ingevuld en ze zouden contact opnemen als de tas gevonden was. Dit was erg balen, Aukje had amper kleding bij zich. Eigenlijk helemaal niks. Dus kleding uitwisselen met Jessler. Maar we hadden eigenlijk niks schoons meer over, alles moest al in de was. We zijn naar ons hotel gebracht in Ubud. We werden hartelijk ontvangen met een welkomsdrankje. Ons kamer zag er super deluxe uit. Zwembad, netjes restaurant en nog allerlei activiteiten. Hier konden wij wel een paar dagen verblijven.
Jessler de bikini aangedaan, Aukje maar in het ondergoed en lekker gaan zwemmen. Het weer was super. De zon scheen en het was warm. Helaas hadden we geen zonnebrand, die zat nog in Aukje haar tas. We wilden liever niet verbranden in deze hete zon. Na het zwemmen hebben we ons klaargemaakt en zijn met de shuttlebus naar Ubud centrum gegaan. Dit was nog ongeveer 20 minuten rijden. Hier zagen we vele winkeltjes en restaurants. We hebben eerst maar wat spullen gekocht voor Aukje, ondergoed, toiletartikelen etc. Lekker gegeten en wat omgeslenterd. Rond 23.00 uur lagen we in ons heerlijke bedje.

Vrijdag 20 mei
Vanochtend om 7.00 uur werden we vreemd gewekt, de telefoon in onze kamer ging. Wie kan dat nou zijn.!?
Jessler nam slaperig de telefoon op, de receptie met een hele goeie mededeling. De tas van Aukje was in het hotel! Hij zou de tas even naar onze kamer brengen. We zijn met een grote sprong uit bed gegaan en waren super blij. We hebben deze man hartelijk ontvangen. Dit hadden we niet verwacht. Waarschijnlijk zal de tas al wel op Bali hebben gestaan. Maar dat is niet erg, we zijn al lang blij dat hij er weer is. De dag kan maar beginnen. We waren nu toch al klaar wakker. Vroeg aan het super deluxe, uitgebreide ontbijt. Om 9.30 uur hebben we de shuttle bus maar genomen richting het centrum. We zijn naar het Monkey Forrest gelopen. Dit is een groot natuurpark met honderden apen. We hebben hier leuke aapjes gezien. Grote en kleine. Beide nog 1 op de rug/nek/hoofd gehad. Het was trouwens wel weer erg warm. Na 2 uren in dit park te hebben gelopen zijn we de straatjes ingegaan. Overal zie je dezelfde souvenir winkels. Iedereen wil dat je wat van ze koopt. We hebben vele leuke winkeltjes gezien. Maar nu waren we ook wel toe aan wat ontspanning. We hebben nog wel een half uur gelopen richting een spa. Beide een behandeling van 2 uren gehad, massage, scrub en een kruidenbad. We waren weer heerlijk relaxt. Na deze massage zijn we nog naar een markt geweest. Hier kun je wel gek worden. Iedereen trekt aan je om maar wat te kopen. Mocht je aan 1 ding zitten, dan komen ze gelijk al op je af. Dan heb je het eigenlijk al bijna gekocht. We hebben er een sport van gemaakt om zoveel mogelijk af te dingen. Na het winkelen naar het resort, eten en dit mega lange verhaal typen :)
Dan gaan we nu lekker op bed! Tot onze laatste reisverslag!!